Top Navigation
  • हाम्रोबारे
    • इतिहास
    • पृष्ठभूमि
  • विज्ञापन
  • हाम्रो टीम
  • युनिकोड
Main Navigation
  • गृहपृष्ठ
  • प्रदेश समाचार
    • प्रदेश १
    • मधेश
    • बागमती
    • गण्डकी
    • लुम्बिनी
    • कर्णाली
    • सुदूरपश्चिम
  • विशेष
  • राजनीति
  • समाज
  • मेरो कथा
  • स्वास्थ्य
  • अर्थ
  • विश्व
  • खेल
  • ग्यालरी
    • फोटो ग्यालरी
    • भिडियो ग्यालरी
  • अन्य
    • यात्रा
    • दूरसञ्‍चार खोज
    • कला/साहित्य
    • अन्तर्वार्ता
    • विचार
    • ब्लग
    • दूरसञ्‍चार टिभी
    • प्रविधी
    • पाठक विचार
    • रोचक समाचार
  • प्रतिनिधी र प्रदेश सभा निर्वाचन-२०७९
  • हाम्रोबारे
    • इतिहास
    • पृष्ठभूमि
  • विज्ञापन
  • हाम्रो टीम
  • युनिकोड
मंगलबार, असोज ९, २०८०
Dursanchar: News Portal
Radio add Radio add
  • गृहपृष्ठ
  • प्रदेश समाचार
    • प्रदेश १
    • मधेश
    • बागमती
    • गण्डकी
    • लुम्बिनी
    • कर्णाली
    • सुदूरपश्चिम
  • विशेष
  • राजनीति
  • समाज
  • मेरो कथा
  • स्वास्थ्य
  • अर्थ
  • विश्व
  • खेल
  • ग्यालरी
    • फोटो ग्यालरी
    • भिडियो ग्यालरी
  • अन्य
    • यात्रा
    • दूरसञ्‍चार खोज
    • कला/साहित्य
    • अन्तर्वार्ता
    • विचार
    • ब्लग
    • दूरसञ्‍चार टिभी
    • प्रविधी
    • पाठक विचार
    • रोचक समाचार
  • प्रतिनिधी र प्रदेश सभा निर्वाचन-२०७९
Search Here
IME Add IME Add
विचार
  • Home
  • विचार
  • रिपोर्टिङ गर्न संसद् पुगेको थिएँ, रुँदै फर्किएँ
रिपोर्टिङ गर्न संसद् पुगेको थिएँ, रुँदै फर्किएँ
दूरसञ्‍चार
दूरसञ्‍चार सोमबार, भदौ १४, २०७८

तुला अधिकारी 

२०५६ सालमा भएको आम चुनावमा नेपाली कांग्रेसले बहुमत ल्यायो । चुनाव अघि नै भावी प्रधानमन्त्रीका रुपमा अघि सार्दै नेपाली कांग्रेसले कृष्णप्रसाद भट्टराईको नाममा भोट मागेको थियो । त्यहि घोषणा बमोजिम सन्त नेता कृष्णप्रसाद भट्टराई दोस्रोपल्ट प्रधानमन्त्री हुनु भएको थियो ।

संसद् बैठक सिंहदरवार भित्र रहेको प्रतिनिधि सभा भवनमा बस्थ्यो । नियमित जसो म बैठकमा रिपोर्टिङमा जान्थें । खासगरी सांसदहरु संग भेटघाटको थलो हुन्थ्यो त्यो । अन्तर्वार्ताका लागि सांसदको अनुहार चिन्ने, सम्पर्क बढाउने, समय मिलाउने कामका लागि पनि बैठक जान फलदायी हुन्थ्यो । नत्र शीर्ष बाहेक २०५ जनालाई चिन्नै गाह्रो !

अहिलेजस्तो फेसवुक, अनलाइन मिडिया, टिभिको प्रयोग थिएन । पत्रिका पनि अधिकांश काला हुन्थे । साप्ताहिक पत्रिकामा एकपल्ट बनाएको फोटो व्लक खुइलिँदासम्म चलाइ रहनु पर्ने बाध्यता थियो । अनुहार चिन्नलाई क्याप्सन पढ्नै पर्ने !

भरखर करिअर सुरु गर्दा ताका पर्यो । ०५६ का सांसदहरु मध्ये शिखरका गिरिजाप्रसाद कोइराला, कृष्णप्रसाद र सूर्यबहादुर थापा जस्ता बरिष्ठहरु बाहेक लगभग अधिकांश जसो नेता संग मैले अन्तर्वार्ता गरेको थिएँ । त्यसबेला साप्ताहिक पत्रिकाको तेस्रो पेज भरी अन्तर्वार्ता दिने चलन थियो ।

मैले जन्मभूमि, खबरकागज र राष्ट्रवाणी साप्ताहिकका लागि खुब अन्तर्वार्ता लिएँ । अन्तर्वार्ता लिनु अघिको तयारी र लिनेबेलाको मेहनत भन्दा ज्यादा त त्यो उतार्न हुन्थ्यो । वाफ्रे नेताहरुको बोलीको ‘स्पीड’मा अन्तर्वार्तामा बोलेका कुरा उतार्दा डटपेन पग्लेर मसी हातभरी हुने र औंला दवेर दाग हुन्थ्यो । छिटोछिटो उतार्दा उतार्दै मेरा अक्षर विग्रेर त्यसपछि कहिल्यै सुध्रेनन् । अहिले पनि आफैले लेखेको कहिले कांही वुझ्दैन !

मासिक तलव १५ सय हुँदा सायद बा सँग पैसा मागेर र अरु ऋणजोहो गरी ७ हजार हालेर एउटा गिएर भएको साइकल किनेको थिएं । त्यसका पैडल मार्दै खुब सिंहदरबार छिर्थें । त्यसबेला पश्चिम गेट मात्र थियो । सुरुसुरुमा विशाल सिंहदरबार परिसर भित्र जाँदा खुबै अलमलिन्थेँ । साइकल लिएर देशको प्रमुख प्रशासनिक अड्डा छिर्दा हल्का लाज पनि लाग्थ्यो । त्यसभन्दा बढि साइकल चोरीदिन्छन् कि भन्ने डर लाग्थ्यो ।

नभन्दै एक दिन डिल्लीबजार ओरालोमा राष्ट्रवाणीको कार्यालयमा अन्तर्वार्ता पुर्याउन गएको थिएँ । एक्कैछिन तल कोलियामा राखेको साइकल कस्ले टप्काएर लगिदिएछ । त्यसपछि साइकल किन्न सकिन । पछि धेरै हिडेँ । साह्रै हतार हुँदा अलिअलि टेम्पो र बस चढेँ । ट्याक्सी त चढ्ने त के हेर्ने पनि आँट हुँदैनथ्यो । 

घट्टेकुलोमा बस्ने भएकाले पढ्ने रत्नराज्य क्याम्पस, कामका लागि सिंहदरबार र वरीपरी कार्यक्रम हुने ठाउँ प्राय नजिकै पर्ने हुंदा धेरैजसो ठाउँ हिंडेरै जान गाह्रो पनि लाग्दैन थियो । त्यसै पनि टेम्पो, बसको रुट नमिल्ने, ट्याक्सी तिर आँखा लाउन नसकिने भने पछि ११ नम्बर (दुईखुट्टा) जिन्दावाद भन्थ्यौं हामी त्यसबेला ।

पैसा नभएका बेला बस टेम्पोमा फाल्ने पैसाले पोलेको मकै किनेर खांदै हिड्न खुब मज्जा हुन्थ्यो । पानी पर्या दिन त झन् तात्तातो पोलेको मकै खाँदै बाटो नाप्नुको आनन्द अहिले दरबारमार्गमा महंगो मःमः खाँदा पनि के आउँथ्यो !?

तर, पैदलयात्रु हुँदा बाटोमा पिसाव लागेर भने खुबै हैरान हुने जहिल्यै । विशालबजार, रत्नपार्क लगायतका ठाउंमा पैसा तिरेर पिसाव फेर्न पाइन्थ्यो । तर, त्यसबेला पानी किनेर खानु र पैसा तिरेर पिसाव फेर्नु जति लोभ केहिमा नलाग्ने । मलाई त अहिले पनि पिसाव फेरेको पैसा तिर्दा साह्रै मन पोल्छ ।

२०५६ चैत्र ३ गतेको संसदको बैठकमा गएको थिएँ । कांग्रेसको सरकार भए पनि पार्टीका सभापति गिरिजाप्रसाद कोइराला पक्षको निरन्तर असहयोग थियो । भट्टराई सरकारले चाहेको काम गर्नुको साटो आफ्नै पार्टीको किचलोमा अल्झिएको थियो ।

नेता भट्टराईकै नाममा भोट मागेर बहुमत ल्याएको भए पनि १० महिना पनि नपुग्दै पार्टी सभापति कोइराला पक्षको चरम असहयोगका कारण सरकार अन्यौलमा फसेको थियो ।

त्यस दिनको संसद बैठकमा प्रधानमन्त्रीले विशेष सम्बोधन गर्ने कार्यक्रम थाहा पाएर हल खचाखच थियो । त्यसवेला विपक्षी नेताहरुको पहिलो लहरमा माधव नेपाल, भरतमोहन अधिकारीहरु बसेको सम्झन्छु ।

प्रधानमन्त्री भट्टराईले बैठकलाई सम्बोधन सुरु गर्नु भयो । खल्तीबाट लिखित मन्तव्य निकालेर १५ मिनेटको छोटो तर मर्मस्पर्शी सम्बोधनमा उहाँले प्रश्न गर्नुभयो ‘जब–जब सरकारले यो देशको प्रगतिको बाधक भ्रष्टाचार र कमिसनतन्त्रमाथि प्रहार गर्न सुरु गरेको हुन्छ, जब एयरपोर्टदेखिका तस्करहरू कमाउन नपाएर अत्तालिएका हुन्छन्, जब सरकार निमुखा जनतालाई न्याय दिने कार्यक्रमसाथ सुशासनको दिशामा अगाडि बढेको हुन्छ, जब प्रतिपक्षका साथ सौहार्दपूर्ण छलफल गरेर ‘यो देश सबैको साझा हो, त्यसैले सबै मिलेर बेथिती हटाऊँ, पारदर्शिता ल्याऊँ अनि हिंसा र आतंक रोकौं' भनेर नयाँ–नयाँ पहल सुरु भएका हुन्छन्, तब–तब यहाँ अस्थिरताका ज्वारभाटा किन उठ्ने गर्छन्? मैले बुझ्न सकेको छैन ।’

उहाँको सम्बोधन अवधिभर संसद् बैठकमा सन्नाटा भयो । त्यसबेला राजदरबारमा ‘पिनड्रप साइलेन्स’ अर्थात् पीन खसे पनि थाहा हुने शान्त माहौल हुन्छ भन्ने खुब कहावत थियो । त्यस्तै सतप्रतिशत शान्ति संसदमा थियो त्यस दिन ।

खासगरी हँस्यौला र ठट्यौला नेता भट्टराईको भाषण सुन्दा जहिले सुन्नेले आनन्द र रोमाञ्च अनुभूति गर्थे । उहाँको भाषण सुन्न त्यसै पनि सबै लालायित हुन्थे । श्लोक आदि जोडेर भट्टराईले सुनाउने कहावतले सुन्नेलाई मन्त्रमुग्ध बनाउँथ्यो । तर, त्यसदिन ठिक उल्टो भयो । ठट्यौला नेता भट्टराईको सम्बोधनमा एकएक शव्द र वाक्य साह्रै गहुंगा अर्थ दिने थिए । चकमन्न जस्तो थियो संसद भवन । खचाखच सभाहलका मानिसले श्वास रोकेर  प्रधानमन्त्री भट्टराईको मार्मिक मन्तव्य सुनिरहे जस्तो सुनशान माहोल थियो ।

प्रधानमन्त्री भट्टराईले त्यसबेला भन्नुभएको थियो - ‘देशभक्ति दण्डित हुने भीम मल्ल र भीमसेन थापाका कथा र व्यथाहरूको अभिशप्त इतिहासबाट हामी नेपालीले कहिले गएर छुटकारा पाउने हो ? के प्रजातन्त्रको लडाइँको तात्पर्य कुटिल राजनीतिका खेलहरूको विर्सजन र पारदर्शिताको प्रदर्शन हैन ? हामी नेपालीहरूले पचासौं वर्षदेखि राजनीतिलाई एउटा मर्यादाको सीमामा उभ्याउन र मूल्य एवं मान्यतामा आधारित गराउन प्रजातन्त्रको आराधना गरेका हौं । वास्तविक प्रजातन्त्र कायम नभएसम्म, हाम्रा आचरण र चरित्रमा प्रजातन्त्रका उदात्त गुणहरू सञ्चारित नभएसम्म राष्ट्र उँभो लाग्न र काँचुली फेर्न सक्दै सक्दैन ।

यो मेरो अटल विश्वास हो । यही विश्वासका खातिर मैले लगभग ६० वर्षदेखि अविराम संघर्ष गरेको छु । एउटा विशुध्द प्रजातन्त्रवादी र राष्ट्रवादी भएर उभिन खोज्दा मैले पटक पटक अनेक किसिमका घात–प्रतिघात र अन्तर्घात बेहोर्नुपरेको छ । तर पनि म विचलित छैन । भविष्यका सन्ततिहरूलाई सत्मार्गतर्फ उन्मुख गराउने आफ्नो कर्तव्यको पालन म निरन्तर गरिरहन चाहन्छु । मेरो जीवन मूल्य भनेको नै आस्थाको राजनीति हो । यदि आस्था र निष्ठाको राजनीति, सिध्दान्त र आदर्शमा आधारित राजनीति साँच्चिकै विसर्जित हुने हो भने भन्नुपर्छ, यो राष्ट्रको भविष्य छैन र यहाँ प्रजातन्त्रको कल्पना गर्न सकिन्न ।’

२० वर्षको कलिलो उमेर, पत्रकारिताको आलो विद्यार्थी म त आँखा टिलपिल भरिएर रुन थालेछु । सिनेमा हेर्दा धरधरी आँशु बग्ने र हुँक्कहुँक्क हुने कमलो मन भएको मेरो मुटु त्यसै त्यसै भरिएर आएछ । त्यसै पनि हँसिला र सादगी नेता भट्टराई मलाई मन पर्थ्यो । यो मन्तव्यले कताकता छोयो कुन्नि, त्यसै त्यसै मन भक्कानिएर आंशु झर्यो । भरखर २० वर्ष पुगेको कलिलो मन त रोयो तर, वरिपरिकाले देखेकि भन्दै लाजले हत्तपत्त आंशु पुछेर सामान्य बनेजस्तो गरेर डेरा फर्केँ ।

केहि समय अघि सार्क गेम भव्यतापूवर्क उहाँकै पालामा सम्पन्न भएको थियो । गेम हेर्न भनेर जोडेको एलजीको १४ इन्चको सादा टिभी थियो कोठामा । बेल्का समाचार हेर्दा त त्यसबेलाका उपसभामुख चित्रलेखा यादव लगायत धेरै जना रोएको खबर हेर्दा झन् विरक्त लाग्यो । पछि थाहा भयो त्यस दिन संसदमा पुगेका धेरैका आँखा रसाएका रहेछन् ।

आफ्नै नाममा पार्टीले बहुमत ल्याएर प्रधानमन्त्री बनेको १० महिना नपुग्दै आफ्नै पार्टीका ६९ जना सांसदले उहाँ माथि अविश्वासको प्रस्ताव ल्याए पछि कांग्रेसका संस्थापक नेता समेत रहनु भएका सन्त नेता भट्टराईले संसद विघटन वा अरु विकल्पमा नलागी देश र जनताका लागि भन्दै खुरुक्क राजीनामा दिँदै भन्नु भएको थियो - ‘मैले जीवनभर मूल्यको राजनीति गरेको छु र प्रजातान्त्रिक मूल्य पध्दतिको रक्षाका लागि मेरो सेवा कति चाहिन्छ म त्यति गर्न अझै तयार छु । मेरा लागि मानिस कोही प्रिय वा अप्रिय छैनन् ।

तर, पनि मेरा लागि नेपाल प्रिय छ, धेरै प्रिय छ । यसका साथै प्रजातन्त्र प्रिय छ र मेरो आँखामा समुन्नत नेपालको सपना छ । सम्भवतः यो सदनमा प्रधानमन्त्रीका हैसियतले मेरो यो अन्तिम सम्बोधन हुनेछ । यस अवधिमा संसद्का सभामुख–अध्यक्ष र विपक्षी दलका नेताहरू र मेरा आफ्ना दलका सबै साथीहरू र समस्त नेपाली जनता लगायत सबै माननीय सदस्यहरूले मप्रति प्रकट गर्नुभएको सहृदय र सौहार्दपूर्ण सहयोगका लागि हार्दिक आभार प्रकट गर्दछु र म आफ्नो पदबाट राजीनामा दिन अहिले नै श्री ५ महाराजाधिराजसमक्ष प्रस्तुत हुन गइरहेको कुरा माननीय सदस्यहरूलाई यही रोस्ट्रमबाट जानकारी गराउँछु ।’

प्रकाशित मिति: सोमबार, भदौ १४, २०७८  २२:२३
प्रतिक्रिया दिनुहोस्
थप विचार
‘पुँजीवादी अर्थतन्त्रलाई प्राथमिकता दिनु विपीप्रति घोर अपमान’
‘पुँजीवादी अर्थतन्त्रलाई प्राथमिकता दिनु विपीप्रति घोर अपमान’ आइतबार, भदौ २४, २०८०
प्रेस युनियन र प्रेस स्वतन्त्रता 
प्रेस युनियन र प्रेस स्वतन्त्रता  बुधबार, भदौ २०, २०८०
वि.पी. कोइराला नेपाली राजनीतिका धरोहर 
वि.पी. कोइराला नेपाली राजनीतिका धरोहर  शनिबार, साउन ६, २०८०
मुलुक समृद्ध बनाउन सकिने पाँच ‘ज’ ओझेलमा
मुलुक समृद्ध बनाउन सकिने पाँच ‘ज’ ओझेलमा शुक्रबार, जेठ १२, २०८०
'संकटमा पर्दै गएको अर्थतन्त्रलाई सुदृढ बनाउने उपाय खोजौं'
'संकटमा पर्दै गएको अर्थतन्त्रलाई सुदृढ बनाउने उपाय खोजौं' शुक्रबार, चैत १७, २०७९
गान्धीवादी नेता भट्टराई निष्ठा, दृढ अठोट र संकल्पका धनी व्यक्तित्व
गान्धीवादी नेता भट्टराई निष्ठा, दृढ अठोट र संकल्पका धनी व्यक्तित्व शुक्रबार, पुस ८, २०७९
नयाँ पार्टी बिरासती पार्टीका लागि चुनौती
नयाँ पार्टी बिरासती पार्टीका लागि चुनौती शनिबार, मंसिर १०, २०७९
बेरुजु फछर्यौट गर्न कानुनी तवरबाटै लागौं 
बेरुजु फछर्यौट गर्न कानुनी तवरबाटै लागौं  आइतबार, साउन १५, २०७९
नेपाली कांग्रेस र विपी स्मृति दिवस
नेपाली कांग्रेस र विपी स्मृति दिवस शुक्रबार, साउन ६, २०७९
लोकप्रिय
  • Week
  • Month
चरित्र हत्या गर्न खोजिएको तरुण दल नगर सभापति शाहको गुनासो 
चरित्र हत्या गर्न खोजिएको तरुण दल नगर सभापति शाहको गुनासो 
राप्तीसोनारी गाउँपालिकाले प्रयोगमा ल्यायो ‘गुनासो एप’ 
राप्तीसोनारी गाउँपालिकाले प्रयोगमा ल्यायो ‘गुनासो एप’ 
‘नौवस्ता औद्योगिक क्षेत्र चाडो सञ्चालनमा ल्याउन सरकार तयार’ : मन्त्री रिजाल
‘नौवस्ता औद्योगिक क्षेत्र चाडो सञ्चालनमा ल्याउन सरकार तयार’ : मन्त्री रिजाल
सफलताको दुई वर्ष
सफलताको दुई वर्ष
हुलाक प्रमुख पाण्डेले बाँडे दुई सय जामुनका बिरुवा
हुलाक प्रमुख पाण्डेले बाँडे दुई सय जामुनका बिरुवा
चिनियाँ समकक्षी ली छियाङसँग आज दाहालको भेटवार्ता 
चिनियाँ समकक्षी ली छियाङसँग आज दाहालको भेटवार्ता 
मणिपाल शिक्षण अस्पतालका चिकित्सकमाथि हातपात
मणिपाल शिक्षण अस्पतालका चिकित्सकमाथि हातपात
यू-१९ साफ च्याम्पियनसिप : माल्दिभ्सलाई हराउँदै नेपाल सेमिफाइनलमा
यू-१९ साफ च्याम्पियनसिप : माल्दिभ्सलाई हराउँदै नेपाल सेमिफाइनलमा
मेरो कथा
केही नयाँ गरि देखाउने किशोरको अठोट 
केही नयाँ गरि देखाउने किशोरको अठोट  अर्जुन ओली
आमाको प्रेरणाबाट राजनीति थालेका सुदीप 
आमाको प्रेरणाबाट राजनीति थालेका सुदीप  दूरसञ्‍चार
विकासका प्रयाय कम्रेड 'अथक' !
विकासका प्रयाय कम्रेड 'अथक' ! दूरसञ्‍चार
अन्तर्वार्ता
‘संघभित्रको ब्याप्त बेथिती अन्त्य गरेर देखाउँछौं’
‘संघभित्रको ब्याप्त बेथिती अन्त्य गरेर देखाउँछौं’ अर्जुन ओली
‘बिद्यार्थीलाई हामी ब्यवहारिक शिक्षा, उचित मुल्यांकन पद्धति र समयमा रिजल्ट दिन्छौं’
‘बिद्यार्थीलाई हामी ब्यवहारिक शिक्षा, उचित मुल्यांकन पद्धति र समयमा रिजल्ट दिन्छौं’ अर्जुन ओली
‘भेरी अस्पतालाई गर्व गर्ने खालको काम पक्कै गर्छौ’
‘भेरी अस्पतालाई गर्व गर्ने खालको काम पक्कै गर्छौ’ दूरसञ्‍चार
सम्पर्क ठेगाना

दूरसञ्‍चार मिडिया नेटवर्क प्रा.लि.

नेपालगन्ज, बाँके ( लुम्बिनी प्रदेश )
ईमेल: [email protected]
फोन नं: ९८५१३२६३४३

प्रधान सम्पादक

मेघराज ओली

विज्ञापनका लागि

dursancha[email protected]
९८५१३२६३४३

सूचना विभाग दर्ता नम्बर : २८९८/२०७८-०७९

मेनु
  • विशेष
  • राजनीति
  • समाज
  • मेरो कथा
  • स्वास्थ्य
  • अर्थ
  • विश्व
  • खेल
  • प्रतिनिधी र प्रदेश सभा निर्वाचन-२०७९
  • फोटो ग्यालरी
  • भिडियो ग्यालरी
ट्विटर पेज Dursanchar: News Portal
फेसबुक पेज
Dursanchar: News Portal
© Dursanchar: News Portal - 2023 All rights reserved. Site by: SoftNEP

SoftNEP News Alert

अख्तियार स्वतन्त्र निकाय भएकाले वाइडबडि छानबिनमा अहिलेसम्‍म कुनै किसिमको राजनीतिक दबाब आएको छैन।स्वतन्त्र ढंगले काम गरिरहेका छौ।
सदस्यता लिनुहोस्